Dyskusja:Osobowość dyssocjalna

Literatura uzupełniająca

Sekcja wskazuje pozycje niewykorzystane przy tworzeniu artykułu, które mogą być wykorzystane do jego rozbudowy.

• Matt DeLisi (red.): Routledge international handbook of psychopathy and crime. Routledge, 2019. ISBN 978-1-138-08516-9. Brak numerów stron w książce
• Robert D. Hare: Psychopaci są wśród nas. Znak, 2006. ISBN 83-240-0743-1. Brak numerów stron w książce
• Robert D. Hare, Paul Babiak: Węże w garniturach. Gdy psychopaci idą do pracy. jeżeli p to q, 2009. ISBN 978-8-392-53884-4. Brak numerów stron w książce
• Theodore Millon, Roger D. Davis, Carrie Millon, Luis Escovar, Sarah E. Meagher: Zaburzenia osobowości we współczesnym świecie (wyd. 2). Instytut Psychologii Zdrowia. Polskie Towarzystwo Psychologiczne, 2005. ISBN 978-8-3607-4753-7. Brak numerów stron w książce
• Christopher J. Patrick (red.): Handbook of psychopathy (wyd. 2). The Guilford Press, 2018. ISBN 978-1-4625-3513-2. Brak numerów stron w książce

Usuwam część dyskusji, jako że po przebudowie artykułu uwagii stały się już nieaktualne. M1llx

Link do dyskusji sprzed przebudowy artykułu

Stare fragmenty artykułu

Kryteria diagnostyczne osobowości dyssocjalnej według Cleckleya (1985)

• utrwalone i nieadekwatne zachowania antyspołeczne bez wyraźnej motywacji (przestępstwa sprawiają wrażenie przypadkowych, bezcelowych i impulsywnych, są pospolite – kradzieże, oszustwa),
• brak poczucia winy, wstydu i odpowiedzialności, skruchy – kontakty płytkie i nastawione na eksploatację,
• brak lęku,
• ubóstwo emocjonalne – brak zdolności do przeżywania emocji – brak integracji sfer poznawczej, behawioralnej i emocjonalnej
  • trwała niezdolność do związków uczuciowych z innymi ludźmi,
  • bezosobowy stosunek do życia seksualnego (przedmiotowe traktowanie partnera),
• nieumiejętność odraczania satysfakcji (dążenie do natychmiastowego zaspokajania popędów i potrzeb),
• autodestrukcyjny wzorzec życia (np. po okresie dobrego przystosowania niszczenie dotychczasowych osiągnięć z przyczyn niezrozumiałych dla otoczenia),
• nieumiejętność planowania odległych celów (koncentracja na teraźniejszości),
• niezdolność przewidywania skutków swojego postępowania,
• niezdolność wyciągania wniosków z przeszłych doświadczeń (tj. nieefektywność uczenia się),
• nie dające się logicznie wyjaśnić przerywanie konstruktywnej działalności,
• w miarę sprawna ogólna inteligencja, formalnie niezaburzona,
• nierozróżnianie granicy między rzeczywistością a fikcją, prawdą a kłamstwem,
• nietypowa lub niezwykła reakcja na alkohol,
• częste szantażowanie samobójstwem,
• tendencje do samouszkodzeń,
• lęk przed kompromitacją,
• nadkontrola (chęć kontroli nad życiem innych ludzi, posiadania informacji o życiu intymnym innych ludzi).

Skutkami powyższych cech jest niedostateczna adaptacja, zachowania antyspołeczne bez wyraźnej motywacji, brak sumienia i poczucia odpowiedzialności, brak wykształcenia pomimo „dobrej inteligencji”, brak zawodu, ubóstwo emocjonalne, brak stałych związków rodzinnych, uleganie nałogom (alkohol, rzadko inne uzależnienia), częste konflikty z porządkiem prawnym, które raczej są drobne i przypadkowe (rzadziej są to przestępstwa złożone, planowane).

Przyczyny osobowości nieprawidłowej

Czynniki:

• społeczno-kulturowe (proces wychowania i socjalizacji)
  • brak jednego z rodziców w wyniku rozwodu, separacji lub śmierci
  • klimat emocjonalny poprzedzający rozwód,
  • brak zainteresowania ze strony ojca lub matki,
  • chwiejność rodzicielska;
• wczesne doświadczenia
  • zachowania antyspołeczne,
  • ubóstwo materialne rodziny,
  • modelowanie przez rodzica o cechach osobowości psychopatycznej,
  • matka nadopiekuńcza lub odrzucająca,
  • ADHD
• genetyczne
• fizjologiczne
  • zmiany w EEG (dodatkowa iglica – krótkotrwałe napady aktywności fal mózgowych, wskazujące na pobudzenie, podczas zachowań agresywnych bez poczucia winy i lęku)
  • niedojrzałość mózgu – zmniejszenie liczby zachowań przestępczych po 30. rż.
  • dysfunkcja układu limbicznego (sterującego emocjami i motywacją)
• psychologiczne
  • niedorozwój superego – niemożność wyciągania wniosków z doświadczeń, w których poniesiono karę,
  • chroniczny niedobór pobudzenia,
• kulturowe
  • „narcyzm społeczny”

uwagi

Pierwszy fragment, to już wiedza historyczna. Drugi: pomieszanie przyczyn z objawami, brak przypisów. M1llx

Kolejny anglicyzm

Po polsku powinno być: "osobowość aspołeczna" lub "osobowość antyspołeczna". Nawet w jęz. angielskim "dissocial" to rzadkość w stosunku do "antisocial" 85.193.233.31 (dyskusja) 10:19, 18 wrz 2019 (CEST)

W artykule używane są nazwy z polskich wersji ICD-10 i DSM 4/5. M1llx

Osobowość aspołeczna to raczej schizoidalne zaburzenie osobowości a nie psychopatia. Jest różnica między aspołecznością, a antyspołecznością... Zazae (dyskusja) 16:39, 30 cze 2021 (CEST)